Γίναν οι σκέψεις όνειρα

Μπορεί να μην ξέρω ποια είσαι μα κάθε φορά που περνάς πόνος γλυκός μου σκίζει την καρδιά περιμένοντας ένα σου γνέμα μέσα στο παντοτινό όνειρο μου, προσπαθώντας μια ματιά σου και μόνο να κλέψω, σαν φθινοπωρινά φύλλα στο θρόισμα της φαντασίας μου όμορφα μα όχι αληθινά, μοναχικά που τραβούν το δρόμο τους λες και ξέρουν προορισμό και στόχο, σαν αντίλαλος ανάμεσα στα βουνά και οι φωνές στις νύχτες μου σημάδια.

Πίστεψε με μου φτάνει μόνο ένα βλέμμα και γω στο φωνάζω, φοβάμαι μην σε χάσω και εσύ λες και επίτηδες το κάνεις γυρνάς και φεύγεις, μα όμως στ’αλήθεια είσαι εδώ το ξέρω, το νιώθω, σαν ένα φως στο σκοτάδι που κάθε φορά περνά και γίνεται σημάδι διατάζοντας τη καρδιά αν ανοίγει στα δυο έτσι απλόχερα, έτσι μοναδικά σου χαρίζετε.

Κάθε μου ματιά μια μικρή αγάπη περικυκλωμένη από πάθος και λατρεία και εγώ σαν να μην μπορώ να σου πω πόσο σ’αγαπώ, από την πρώτη στιγμή τότε που κατά λάθος μου έπιασες το χέρι, και έκανες τα μάτια να συναντηθούν μη μπορώντας το χρόνο να σταματήσουν και τα αισθήματα να βγουν.

Ξέχνα για μια στιγμή μόνο και κοίταξέ με και γω θα πω της καρδιάς να βγάλει την αγκίδα που πονά και όλα να στα πει…


Ο Φουρνιώτης