Δεν φταις εσύ, εγώ σου έδειξα τον τρόπο...

Μέσα στον θόρυβο των συναισθημάτων εσύ δεν υπάρχεις, σε χρειάζομαι αλλά δεν μπορώ να σ’έχω, ας ήσουν μόνο για λίγο εδώ, για μια στιγμή, ένα λεπτό, μόνο στα όνειρα μου πια με εικόνες ξεθωριασμένες και λόγια σβησμένα από το χρόνο.
Δεν πληγώθηκα αργά και με τρόπο που παραμερίζει, πληγώθηκα μεθοδικά από λόγια που χαράχτηκαν και πονάνε από λόγια που σε κάνουν να λυγίσεις, με μισόλογα και άδικες αλήθειες , αλλά δεν φταις εσύ εγώ σου έδειξα τον τρόπο.
Τρόπο που επέλεξες να τα αφήσεις όλα μισά λες και δεν είχες το θάρρος να τολμήσεις και να με κοιτάξεις στα ματιά αλλά δεν φταις εσύ εγώ σου έδειξα το δρόμο.
Μα εσύ επιμένεις και κρύβεσαι μέσα μου, επιμένεις και ξανάρχεσαι με μόνο σου σκοπό τον πόνο χωρίς ούτε ένα χαμόγελο λύτρωσης επιμένεις γιατί σε βολεύει αυτό, μα δεν φταις εσύ εγώ σου έδειξα τον τρόπο.
Βαριά η αμαρτία μου, με σέρνει μέσα στο σκοτάδι, μου έχει διάλυση την ζωή και εγώ πρέπει ξανά πάλι από την αρχή να μαζέψω τα κομμάτια μου αναζητώντας μια απάντηση που θα μου φέρει τη λύτρωση, αλλά δεν φταις εσύ εγώ σου έδειξα τον τρόπο.
Δεν θέλω πια να εξαρτώμαι από σένα δεν θέλω να σε έχω ανάγκη δεν θέλω να σε χρειάζομαι μπορώ και χωρίς αυτά μπορώ να σε νικήσω αν το θέλω και το θέλω μπορώ να ξεχάσω και το έχω κάνει είδη…

Όσ' αγάπησα στα χρόνια της ζωής μου θα σκορπίσουν
και θ' αφανιστούν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριού.
Όσα μ' αγαπήσαν μόνο θα 'ρθουν να με χαιρετίσουν
και χλωμά θα με φιλούνε σαν αχτίδες φεγγαριού.