Αισθάνθηκα ένα παράπονο και δάκρυσα λιγάκι

«B
ρόντηξε αυθόρμητα στο άκουσμα της είδησης η γροθιά και εσύ αμήχανα τα γέλια έβαλες. Άδραξες τη στιγμή και έφυγες κλείνοντας πίσω σου την πόρτα, συνήθεια που δυσκολεύει έτσι την ανίχνευση.

Φαίνεται να πετυχαίνει δυναμικά το σκοπό της η σκηνή σαν μια ανώτερη αντίληψη που παραχωρεί στα διαλυμένα και ευαίσθητα της ψυχής, εκτεταμένο παράπονο σε μια κατάσταση που κούρασε υπερβολικά τα μάτια, καθώς κατηφόριζε το δάκρυ.

Νοσταλγικά το επίπονο δεν άντεξε και πίσω κοίταξε στο φως, δίνοντας στη θύμηση εικόνες που άλλοτε λαμπύριζαν εκφραστικά, δίνοντας στον ορίζοντα κουράγιο για να δεχτεί τον καημό που ήρθε, δίνοντας αισθήματα γερά για να περάσει το πικρό.

Φανερά επηρεασμένη από τα Σύνορα Αγάπης κρύβεις καλά τα μυστικά και τόσο εύκολα... ψέματα συλλαβίζεις, με θέληση αδύναμη προσπαθείς, απώθηση να δώσεις στο απαραίτητο για σένα και για την δική σου ικανοποίηση και μόνο

Κρύβετε καλά ο φόβος σε όλη αυτή την ερημιά, ζητώ παρήγορα από κάπου να πιαστώ πριν είναι αργά και σκοντάψω, πριν είναι αργά και αδειάσω, πριν είναι αργά και μάθω το γιατί και οργή μεγάλη με δεχτεί