Σκονισμένες εικόνες έμεναν και με δικάζουν

«Μ
έσα σε κλήμα γιορτινό…ρωτώ ξανά και… ξανά, για αγκαλιές και αναφιλητά που χάθηκαν μέσα στα μονοπάτια του χρόνου, άλλοτε με λυγμούς και άλλοτε πάλι με αναφιλητά. Απρόσμενα λυγίσματα που πανικοβλήθηκαν στα ακούσματα της λογικής δεν μου άφησαν τα περιθώρια μέσα μου να αφήσω και να φωλιάσουν. Σε απρόσμενους ίσκιους τα ξενυχτισμένα όνειρα λυγίσματα να βρουν παλεύουν, μέσα στους μεσονύχτιους λυγμούς της δικής μου ζωής, που ποτέ δεν θα μπορούσε κανείς να καταλάβει, τον τρόπο της παράληψης στα ξεκάθαρα των πράξεών μου.

Ξεγλιστρούν η μια μετά την άλλη οι σκέψεις, καθώς έντονα προβάλει μέσα από χαραμάδα παλιά και κυριεύει το μυαλό, εικόνα θολή που άθελα φυλάκισα σε στιγμή ερημική. Μια αποτύπωση εικονική που δεν σταμάτησε να γοητεύει στο χρόνο, στρέφει την πραγματικότητα σε πεδίο φαντασμαγορικό .

Λες και δικάζομαι απόψε θαρρείς με σχέδιο άρρωστο και αποκαρδιωτικό για αμαρτίες που ξετυλίγονται και με ψάχνουν, ποινή να δώσουν βιαστική για ασέβεια λέει…διαχρονική.

Παθήματα που ζητούν απαλλαγή και ανησυχίες που τυλίγονται με μαεστρία σε όλη αυτή την Αγιοσύνη των ημερών, εκπέμπω SOS μήπως και παραταθεί σε άλλη του χρόνου στιγμή η περιήγηση αυτή.

Χρόνια πολλά



[Ο Φουρνιώτης ]