Υπάρχω μόνο όταν με αγγίζεις


Ν
α σφίξω τα ματιά θέλω και να φύγει το μυαλό στο στερνό παρακάλι στο νιώθω της αίσθησης. Ξεθύμανε μεθυσμένα στο επόμενο λεπτό, βοριάς γίνετε και το σκορπά, εικόνα η μορφή σου στη στιγμή, πως αντέχει κάνεις τόση ομορφιά;

Απόψε αξίζει να φύγω σε στιγμές γιατρειάς, να ονειρευτώ, να γιατρέψω… να θυμηθώ το άγγισμά σου που σαν ηλεκτροφόρο σύρμα επιμένει κάθε φορά σε γνώριμες στιγμές με λόγια μυστικά που μέσα μου καλά κρατούσα πίσω από τείχη κρυμμένα, μην τυχόν και λαχταρίσω την μικρή σου ενοχή και ξυπνήσεις και φύγεις στην στιγμή.

Ξαστέρωσε τ’αποψινό, δυσκόλεψε και δεν μπορώ να κοιμηθώ σχίστηκε μελανά το χαμόγελο στο βασίλεμα των ματιών και με αίσθηση ανακατεμένη γαληνεύει σε πελάγη ανοιχτά αναστατώνοντας έννοιες οικίες συνύπαρξη μονολόγου στο φευγαλέο άγγιγμα σου.

Σκάλωσαν τα λόγια στο αποψινό σεργιάνι κάνοντας τα να μοιάζουν τυχαία αναλύοντας επίτηδες μια διαρκής ματιά μια σιγουριά σε ένα μεταξένιο άγγιγμα ζωής.


Ο Φουρνιώτης


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η γνώμη σας για όλη αυτή την προσπάθεια είναι σημαντική και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον πολύτιμο χρόνο σας.

 
back to top