Επικίνδυνα τα μοναχικά όνειρα

Τ
ρεμοσβήνει το κόκκινο της καρδιάς, σαν πυγολαμπίδα τριγυρνά μες τη νύχτα, με την ελπίδα συνάντηση να βρει να αστράψει σαν λεπίδα και ελεύθερος σαν αετός πέταγμα να κάνω μακρινό αντικρίζοντας άλλα φεγγάρια και θάλασσες και αστέρια, φωτεινές οι σκιές, έναρξη να μου κάνουν πάνω σε πίστα μαρμάρινη φτιαγμένη μόνο από τα δικά μου θέλω.

Και κάτω από τα αστέρια της έναστρης νυχτιάς να λάμπει η νύχτα από το φως των πυγολαμπίδων και χορεύοντας να σχηματίσουν την μορφή σου καθώς η θάλασσα και το φεγγάρι χορό έκστασης έχουν φυλάξει για μένα.

Αφρισμένα τα κύματα μαγεύουν ασύγκριτα, σπεύδουν γοργά να το διαδώσουν αγκαλιάζοντας τα βράχια και τις ακτές, μαγευτική εικόνα στο καθρέφτισμα του φεγγαριού η σημερινή συναυλία.

Σώπασε η χορωδία, σβήσανε τα’αστέρια, σταμάτησαν τα πυγόλαμπα, ηρέμησε η θάλασσα και μαύρισε ο τόπος στον πηγαιμό του φεγγαριού κάνοντας τον ήλιο να λαμπιρίσει την μέρα, χαλώντας άθελά του την στιγμή.


Ο Φουρνιώτης