Σαν χιονισμένο καλοκαίρι η αγκαλιά σου

Ε
ύκολα μοιραστήκαμε, δεν άργησε η διάλυση, σε διαφορετικά κομμάτια οι καρδιές, πονεμένο το δικό μου χάθηκε χωρίς παρηγοριά, στο χάρισα θυμάμαι, λευκά σου παραδόθηκε, μη γνωρίζοντας ότι θα καταλήξει άμαχα σε μια χιονισμένη αγκαλιά

Παγωμένα τα χείλη, δυσκολεύομαι να προστατέψω τα λησμονημένα καθώς η φωνή σου σαν ερωτικό τραγούδι καθόρισε το χτύπημα στη μοναξιά, όνειρο που κάποτε μου χάριζε ζωή, τώρα μπορείς ελευθέρα να γελάς.

Ατσάλινη γροθιά το πείσμα σου, μαχαιριά η απόφασή σου, βαθιά η τομή που άνοιξε, ανύπαρκτη η επιστροφή που χάραξες υπογράφοντας με ένα δικό σου τρόπο τα αρνητικά

Φθινοπωρινή ανεμώνη το ύφος σου, αυστηρό και απόμακρο καταργεί τα περιθώρια και φανερώνει το κλειστό σου, ενώ καρτερώ στο πέρασμα της Άνοιξης λαίμαργα να μυρίσω το μίσχο της.

Σαν χιονισμένο καλοκαίρι η αγκαλιά σου απόμακρα τα τρυφερά, κουράστηκα να σε ψάχνω άλλο, τώρα πια συνήθισα τα βρόχινα και τα στυφά.


Ο Φουρνιώτης