Κλειστά επαγγέλματα; ή χούντες!!

Ένα θέμα που κυριαρχεί σήμερα και που έχει προκαλέσει πονοκέφαλο σε κάποια επαγγέλματα ( κλειστά όπως τα λένε ) και που καλείται να δώσει λύση η κυβέρνηση μετά τον σάλο που η ίδια προκάλεσε.
Η αγορά φορτηγών ΔΧ λοιπόν, και που για κάποιον παρανοϊκό λόγω, ήταν εδώ και πολλά χρόνια και είναι ακόμα κλειστή. Κάποιοι τυχεροί κληρονόμησαν από τους παππούδες τους λοιπόν την άδεια που αποκτήσανε ΔΩΡΕΑΝ για να έχουν φορτηγό, όποιος πρόλαβε – πρόλαβε δηλαδή τότε, οι υπόλοιποι όχι μόνο δεν
είχανε το δικαίωμα να διαλέξουνε αυτό το επάγγελμα αλλά έπρεπε με το ζόρι να πληρώνουνε αυτούς τους τυχερούς με οποία τιμή αυτοί ήθελαν μέχρι και σήμερα.

Η άδεια ενός φορτηγού Δ.Χ. κυμαίνεται από 30.000 ευρώ έως και 350.000 ευρώ. Οι ακριβότερες άδειες αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι είναι αυτές των φορτηγών βυτίων υγρών καυσίμων, από το άτυπο εμπόριο των αδειών, οι οποίες δόθηκαν από το κράτος δωρεάν, αλλά πλέον πωλούνται σε ποσά που προσεγγίζουν τις 200.000 ευρώ για φορτηγά και τις 300.000 ευρώ για τα βυτιοφόρα.
Σημειώνεται επίσης ότι η ηλικία του στόλου κρίνεται πλέον επικίνδυνη καθώς αγγίζει τα 18 και πλέον χρόνια.

Μια λοιπόν ( ΔΩΡΕΑΝ ) άδεια κοστολογείται σήμερα 300.000 euro, γνωρίζετε τη σημαίνει αυτό, πιάσαμε κάποιον και του δώσαμε τριακόσια χιλιάρικα euro, έτσι απλά χωρίς λόγω, που εδώ θα ήθελα να συμπληρώσω ότι και τα ταξί πάνω κάτω στον ίδιο τρουβά είναι.

Η έκδοση νέων αδειών έχει παγώσει εδώ και αρκετά χρόνια. Μόνο όσοι τις έχουν ήδη στα χέρια τους μπορούν να τις πουλήσουν σε άλλους για να αποκτήσουν ταξί. Μέχρι το 1967 υπήρχαν στην Αθήνα 2.700 ταξί. Η χούντα απελευθέρωσε τις άδειες και έφθασαν το 1974 να είναι 10.000 τα ταξί. Από το '74 και μετά προστέθηκαν άλλες 3.500-4.000 άδειες, φτάνοντας έτσι να υπάρχουν σήμερα στην Αθήνα, σύμφωνα με τα επίσημα μητρώα, 14.500.
Ενώ περίπου 1000 ταξί είναι τα γκρι ταξί που κυκλοφορούν στο υπόλοιπο Αττικής ¬ Λαύριο, Μέγαρα κ.α.). Επειδή κρίθηκε ότι στην Αθήνα είναι υπερβολικός ο αριθμός τους σε συνδυασμό με τον εκσυγχρονισμό των δημόσιων μεταφορών και την πληθώρα των ΙΧ που κυκλοφορούν, το 1994 έγινε ρύθμιση ώστε να μην επιτρέπονται άλλες άδειες στο Λεκανοπέδιο.

Κάποιο χωριό δικαιούται μια άδεια ταξί ( Αγοραίο) αλλά ο μάγκας τότε επί χούντας την πήρε και έκανε χρήση αυτής της αδείας στην Αθήνα, και μόνο όταν ήθελε κάποια στιγμή να βγει στη σύνταξη την ξανά πούλησε σε κάποιον συγχωριανό του όπου εδώ και δυο χρόνια περίπου βρίσκεται στο χωριό.

Και κλείνω με ένα πραγματικό γεγονός που έγινε σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη της Ελλάδας , αναγκάστηκε να πάει κάποιος κατηγορούμενο στο δικαστήριο το γείτονα του για να λύσουνε κάποιες δικές τους διάφορες αλλά….όταν ο ένας από τους δυο ζήτησε να τον εκπροσωπεύσει ένας Δικηγόρος από την Αθήνα αυτό δεν έγινε αποδεκτό γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει, πάρα μόνο αν αφορά ποινικά αδικήματα.

Και ρωτώ τώρα εγώ, γιατί; Θα πρέπει να είμαι θύμα ενός τοπικού κυκλώματος Αρχόντων, γκέκιδων, ανίκανων μπούλιδων και μονοπωλιακών Δικηγοράκων, και να μην έχω το δικαίωμα να φέρω από όπου θέλω εγώ, και όποιον θέλω εγώ ή κάποιον που νομίζω ικανό και άξιο εμπιστοσύνης, ( που με δικά μου χρήματα πληρώνω στο φινάλε – φινάλε ), και που νομίζω ότι θα δώσει λύση στο πρόβλημα μου από όποια περιοχή του κόσμου και να είναι Ελλάδας, ή εξωτερικού.
Πάνω κάτω τα ίδια συμβαίνουν και με τους συμβολαιογράφους.

Γιατί;