Το άγχος των τηλεοπτικών παραθύρων

 2006 από την Εφημερίδα Ο Φουρνάς

Στη χώρα μας το πολιτικό κλίμα τον τελευταίο καιρό άλλο παρά ειδυλλιακό μπορεί να χαρακτηριστεί.


Σφοδρές παραθυρομαχίες, καταγγελίες, σκάνδαλα, αποκαλύψεις, υπονοούμενα, φαρμακερά βέλη στον ουρανό των συχνοτήτων.
Κοκορομαχίες που αρχίζουν νωρίς από πρωινάδικα, συνεχίζονται στα μεσημβρινά δελτία ειδήσεων, κορυφώνονται στα βραδινά δελτία και ολοκληρώνονται στις εκπομπές που ακολουθούν τα μεσάνυχτα.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι οι πολιτικοί απευθύνονται στα Μ.Μ.Ε, φροντίζοντας να εξασφαλίσουν μια καλή θέση στα τηλεοπτικά παράθυρα, και αφήνοντας τους πολίτες σε ρόλο παθητικών θεατών.
Οι ρόλοι δυστυχώς, της πολιτικής τάξης και των Μ.Μ.Ε έχουν μπερδευτεί επικίνδυνα οδηγώντας σε σύγχυση και τους πολίτες.
Ματαίως ο Πρωθυπουργός επιχειρεί να επαναφέρει το τρίγωνο Πολιτικών – Μ.Μ.Ε – Πολιτών στη φυσική θέση.

<< Ακουσάντωσαν τούτο και ένιοι του χώρου της Εκκλησίας >>.

Η Τηλεόραση τείνει να αιχμαλωτίσει την πολιτική ζωή του τόπου, δέσμιοι και εξαρτημένοι οι πολιτικοί από τη λάμψη και την προβολή που εξασφαλίζει ο τηλεοπτικός φακός.
Κατάντησε η πολιτική να αποτελεί τηλεοπτικό προϊόν, αντί να παράγεται στη βουλή και στα Υπουργεία.
Έφτασαν οι πολιτικοί μας να ξοδεύουν περισσότερες ώρες παράγοντας << τηλεοπτικό έργο >> παρά κοινοβουλευτικό.
Οι τηλεδίκες έγιναν καθημερινή ενασχόληση κι επιφέρουν νέα τμήματα στην ήδη τρωθείσα αξιοπιστία και σοβαρότητα της πολιτικής.
Όταν η εμφάνιση στα τηλεοπτικά παράθυρα εξυπηρετεί απλώς την προσωπική προβολή προς άγραν ψήφων και αποσκοπεί στην έκφραση προσωπικών παραπόνων ή επιδιώκει να δημιουργήσει εσωκομματικό θέμα, είναι φυσικό να διογκώνεται η δυσπιστία της κοινής γνώμης έναντι των πολιτικών.
Όταν γίνεται κατάδηλο το άγχος των πολιτικών και ζωηρή η επιθυμία τους να παρουσιαστούν στην τηλεόραση ανεξαρτήτως της σοβαρότητας του θέματος, όταν ανακρίνονται κυριολεκτικά οι πολιτικοί και ενίοτε ταπεινώνονται χωρίς έλεος από κάποιον δημοσιογράφο με ανοίκειες εκφράσεις, όταν παρέχουν με τον τρόπο τους συγκυβέρνηση στα Μ.Μ.Ε τότε συντελούν συνειδητά στην απαξίωση της πολιτικής.

Βεβαίως ο δημοσιογράφος πρέπει να έχει άποψη
Ο ρόλος του είναι να ρωτάει και όχι να ασκεί εξουσία μέσω του μικροφώνου.

Δεν μπορεί να λαμβάνονται κυβερνητικές αποφάσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα κι ούτε αυτά να καθορίζουν την τύχη των πολιτικών και των πολιτών της χώρας μας.
Ακόμη δεν είναι δυνατόν να σύρεται η κυβέρνηση σε αποφάσεις για στελέχη της από έγκυρα ή μη τηλεοπτικά ρεπορτάζ.
Ιδού γιατί πρέπει οι πολιτικοί μας να απαλλαγούν από το άγχος των τηλεοπτικών παραθύρων.
Καθένας να κριθεί από το έργο του και από την προσφορά του στους πολίτες.

Και εγώ αναρωτιέμαι !!! Αλήθεια έχει αλλάξει κάτι από τότε;



Του Κων/νου Μήτσιου

"All my Posts"