Η Ευχή της Μάνας

 Παιδί μου σε μεγάλωσα με πόνο και λαχτάρα
Και είμαι υπερήφανη πούμε δική σου μάνα
Ηρθε η ώρα η καλή και η ευλογημένη
Να πάρεις το κορίτσι σου που τόσο περιμένει


Που σύντροφο τη διάλεξες να έχεις στη ζωή σου
Μα θέλω να την αγαπάς με όλη την ψυχή σου


ήρθε η ώρα γιόκα μου να δώσω την ευχή μου
να φτιάξεις οικογένεια και να χαρεί η ψυχή μου

Να αφήσεις την μανούλα σου που σ’έχει μεγαλώσει
και άλλη μάνα για να βρεις για να σε καμαρώσει
ότι είχα σου το έδωσα σε τούτη τη ζωή
και θα’μαι πάντα πλάι σου με αγάπη και στοργή


Σου δίνω κάτι πολύτιμο και ακριβοπληρωμένο
σου δίνω λεβέντη μ την ευχή και πίσω δεν παίρνω
μαζί με την κοπέλα σου πολλά παιδιά να κάνεις
υγειά πάντα να’χετε και προκοπή να κάνεις


Και όταν μπορείς να έρχεσαι λίγο για να σε βλέπω
Ο χωρισμός είναι πικρός και γώ δεν τον αντέχω


Είκοσι χρόνια δεν τολμούσα να ανοίξω αυτό το παλιό χειρόγραφο σημείωμα που φεύγοντας, με τρόπο το έβαλε η μάνα στη τσέπη μου.
Όχι για αυτά που θα διάβαζα και θα με πλήγωναν αλλά γιατί ήξερα ότι και να έγραφε πάλι θα πληγωνόμουν.
Τυχαία λοιπόν σήμερα έπεσε στα χέρια μου εκεί που σκάλιζα κάτι από τα παλιά … και αποφάσισα να το μοιραστό μαζί σας.