Δεν γνωρίζω το γιατί, γνωρίζω όμως το πότε!!

«Α
κόμα επιρροές σπέρνεις και ξέρω ότι δεν θα σταματήσει εύκολα αυτό. Εκείνο όμως που αφάνταστα ενοχλεί είναι το πριβέ και ανώριμο στυλάκι που σε κατακλύζει και που ανήμπορα καταμαρτυρεί, θύμα της εξαπάτησης εσύ. Σουλατσάρεις αρρωστημένα με δύναμη υποταγής και με βλέμμα παράξενα βασανιστικό στο ανελέητο κυνηγητό που έχει ορίσει το μυαλό << αφέντρα >> της καρδιάς … εσύ.

Αμήχανα χαμόγελα και εμπειρίες που εναντιώνονται σε κάθε μορφή προσπάθειας που ψεύτικα σε παρουσιάζει με μέσα πρωτόγνωρα που φόβισαν περίτεχνα σαν συναίσθημα μοιραίο που αμφισβητεί για μια ακόμα φορά με νότες χαμένες και χωρίσματα στιγμής.

Με πιάνω…σε συνεδρίες μοναχικές να κοντοστέκομε αμήχανα απαλλαγμένος από τον καταιγισμό της προβληματισμένης σου ζωής που μόνο αναστάτωση προκάλεσε στην διαδικασία του πριν.

Τελευταίες πληροφορίες της στιγμής εκδηλώνουν το χάσμα που δίπλα μας καταρρέει και μας παρασύρει μέσα στη νύχτα, δίχως σκοπό, αλλάζοντας παντελώς τους δικούς μας συσχετισμούς.



[ Φουρνιώτης ]