Μια θεραπεία ο καημός στις εμμονές του μυαλού

Ε
πανέρχονται από συνήθεια στο μυαλό κανόνες και σύντομες φράσεις, εικόνες που φέρνουν λησμονιά και πίεση στα σωθικά, που κάνουν τις σκέψεις να αλλάζουν με δυσκολία και να στοιχειώνουν την έννοια της αναζήτησης.

Νεαρός έφηβος αγνάντευα την γειτονική μάντρα που πίσω της ακλουθούσα το δύσκολο πέρασμα όπου σκαρφάλωνα στα σημάδια που οδηγούσαν στην πόρτα σου και παραμερίζαμε τα κλαδιά διασχίζοντας το παλιό καλντερίμι που κατευθύνονταν στο γεφύρι.

Σκαρφαλώναμε πάνω στις μάντρες και στα πεζούλια, με άλματα θεαματικά προσγειωνόμασταν σε κάποιο κήπο για κεράσια και κορόμηλα και αφού τελείωνε της ημέρας το λούνα πάρκ λουφαγμένοι το απόγευμα σε κάποιο χάλασμα δείχναμε ο ένας στον άλλον τις καινούργιες γρατζουνιές.

Καθισμένοι μπρος το μπακάλικο και ανακουφισμένοι από τον ίσκιο της ακακίας απολάμβαναν το καφεδάκι και το σεργιάνι της πλατείας οι θαμώνες, ενώ όλο και κάποιο πολιτιστικό γεγονός προσήλωνε την πλειονότητα του χωριού στην πλατεία τις απογευματινές ώρες του καλοκαιριού.

Ανήσυχα σε μια γωνία γράφω τον καημό της νιότης μου και θυμάμαι καμιά φορά τα χρόνια που πέρασαν και με στιγμάτισαν παντοτινά.


Ο Φουρνιώτης