Έλαμψε μια αστραπή και όλα σώπασαν μετά

Κ
αι τα πουλιά σώπασαν στο άκουσμά της και λυπήθηκε το φως, άτονα έσβησε στο τρεμούλιασμα της μελαγχολίας εγκαταλείποντας το απόμακρο που έσχιζε για να προλάβει. Σαν σκέψη ξαφνική άστραψε και έτρεξε ο νους, σώπασε η φωνή και όλα έντονα υπάκουσαν μονομιάς.

Προσεκτικά σφαλίσανε στη διαταγή οι εικόνες και μονομιάς γραφτήκανε στο δυνατό φως με γράμματα μεγάλα που η ψυχή με κόπο είχε μαζέψει. Ντράπηκαν τα στιχάκια εμπρός στο στιχουργό που με όψη επιφανής στο άκουσμα των αποσπασμάτων, αβίαστα λυτρώθηκαν, διορθώνοντας την ιστορία.

Αλλάζω τις ιδέες που με τόσο κόπο κατέβαλα στον στοχασμό των δικών μου λόγων και τότε ένιωσα σαν να ήμουν πάλι εγώ μες στην γλυκάδα της ξοδεμένης νιότης που φωτάει στην ισορροπία της ψυχής.


Ο Φουρνιώτης