Θέριεψε ο ποταμός της νιότης


Τ
ον Ήλιο του κρύψανε, θέριεψε το ποτάμι μέσα του και νοητά ακούμπησε στα πόδια του βοριά, ανάσα να πάρει απ΄τη κατακραυγή του κόσμου, και αφρός στα κύματα να γίνει, και το χάραμα σαν λευκοπέπλουτη αντάρα,, να διώξει θέλει το ξέσπασμα της νιότης που σημαδεύει χρόνια τώρα την καρδιά.

Στο όνειρο!! και με ορμή ακράτητη σημάδευσαν, τραντάχτηκαν τα εφηβικά συναισθήματα, ένα έγιναν με αφορμή φτασμένη στην έναρξη ιδανικών που ρίχτηκαν στο πανηγύρι της νιότης του, κληροδοτώντας άθελά του την μοναξιά.

Συνηθισμένη πια η τρέλα του καιρού, σαν περιπέτεια στο άγνωστο με αυξανόμενα κολπάκια, πότε καλοδιάθετη και πότε δυσφορική, χαριεντίζοντας στην καθυστερημένη λειψή, και παράδοξη πεποίθηση πικρίας.

Καταντημένο πάθημα ο ενθουσιασμός αποφάσισε συνετά στο ξεμυαλισμένο παρελθόν, αφανίζοντας νεότητες και πειρασμούς, πάθη και λάθη μια αρρωστημένης ως τα τώρα ζωής, συναίνεση είναι προσωρινή…


Ο Φουρνιώτης

2 σχόλια:

Χρήστος Γ. είπε...

Εύχομαι Καλό Πάσχα

Unknown είπε...

Chrisgio :Καλη Ανασταση φιλε μου.

Δημοσίευση σχολίου

Η γνώμη σας για όλη αυτή την προσπάθεια είναι σημαντική και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον πολύτιμο χρόνο σας.

 
back to top