Τα ματιά σου ένα παράπονο

Δ
ιακρίνετε η απορία, σαν καθρέφτης στα δυο σου μάτια, σαν βρόχινο παράπονο στάζει σιωπηλά μέσα στη νύχτα. Μια παρατήρηση, ένας δισταγμός, ανώφελη η επικοινωνία λες και σφραγίσανε τα χείλι στο βούρκωμα των ματιών.

Τρέμει η φωνή λες και αγαπώ για πρώτη φορά, θέλω να σου μιλήσω μα τρέμει η φωνή και αγριεύει η ανάσα, σε χάνω για λίγο, κουβάρι στα δυο μου χέρια, γοργό ας είναι το ξημέρωμα που με ένα φιλί να στεγνώσει τα δάκρια από τα παγωμένα σου νούφαρα να πάρει το παράπονο φέρνοντας πίσω τη χαρά.

Αγωνιά η ώρα στον ερχομό της μέρας, αδυνατεί να κατανοήσει την μελαγχολία λες και τρελάθηκε από χαρά το χάραμα και η λογική ξεχασμένη σε αναμνήσεις δεν τολμά να βγει αυτή την ώρα, που γυρεύω με κοντινά πλάνα τα μάτια σου.

Ο Φουρνιώτης