Μουγκογάιδαρος τελικά ο Δημοτικός Σύμβουλος

Αποφάσισα φέτος και μετά από χρόνια αποχής ψήφου από τις Δημοτικές εκλογές ( με το όχι λοιπόν της δική μου παρουσίας από τα τοπικά δρώμενα του τόπου μου ), να κάνω φέτος τη δική μου παράβαση στα καταστατικά του μυαλού μου, παίρνοντας την απόφαση να ανέβω στο καπάκι δεύτερο σαββατοκύριακο μέσα σε ένα μήνα στο χωριό και αυτό:

1) λόγο κάποιον προσωπικών και
2) δημοτικών δυσάρεστων καταστάσεων

που όσο πιο πολύ το σκέφτομε τόσο τσιτώνομαι ακόμα και τώρα, καταστάσεις που δεν αφήνουν την ψυχή μου το πρώτο και το μυαλό το δεύτερο σε ησυχία.

Αραχτός το λοιπόν και κάτω από τον πλάτανο της πλατείας, παρέα με παλιά φιλαράκια και απολαμβάνοντας το καφεδάκι στη γωνία μας, ξαφνικά και από το πουθενά αισθητή η παρουσία ενός από τους υποψηφίους Δημοτικούς Συμβούλους ακολουθία με επευφημίες, με χαιρετούρες, πρόσημα και τα λοιπά συναφή.

Πέρασε που λες από μπροστά μας σαν να μην υπάρχουμε, σαν να μην μας πρόσεξε, σαν να ξέχασε τις ατέλειωτες συζητήσεις και όλα αυτά που είχαμε σχεδιάσει, και που θα θέλαμε να γίνουν κάποια στιγμή, για μια καλύτερη ζωή, για ένα καλύτερο χωριό, το χωριό μας.

Βλέποντας και μη αντέχοντας άλλο την αδιαφορία του, η αγανάκτηση ήρθε από μόνη της και ξαφνικά, φωνάζοντάς τον λοιπόν με το όνομά του, << ει μουγκογούμαρο >> δεν μας βλέπεις; μας ξέχασες; Αλλά μήτε που γύρισε το κεφάλι του και παρόλα αυτά και κάποια άλλα…. που στη συνέχεια άκουσε ούτε και τότε γύρισε να μας κοιτάξει, ποιος; Ο κυρίως κανένας!! Αυτός που μέχρι τώρα έρχονταν στη χάση και στη φέξει στο χωριό. Ο κυρίως Δημόσιος που τώρα πήρε την σύνταξη του και μη έχοντας αφήσει ούτε μια δραχμή όλα αυτά τα χρόνια στο χωριό, θέλει ακόμα και τώρα να πάρει και όχι να αφήσει, ο κυρίως ξερόλας και αμφισβήτου πλέον προελεύσεως και ημερομηνίας λήξης, αφού μέχρι τώρα ούτε και αυτός ξέρει πόσα χρωματιστά σημαιάκια έχει σηκώσει στη ζωή του ο κυρίως τάδε, και όλα αυτά για να κρατήσει τη θεσούλα του και για να βολέψει τα παιδιά του.

Μουγκογάιδαρος λοιπόν, λέξη ασορτί με την συμπεριφορά του και την ιδεολογία του, ιδεολογία που όπως δηλώνει τα πάντα και όλα είναι για το χωριό μας, για ποιο χωριό μας μιλάει; Το δικό μας ή το δικό του…


Ο Φουρνιώτης