Ασφαλιστικές δικλείδες του μυαλού

Τσαντίζομαι όταν έρχονται αυτές οι μέρες που άμα με πιάσεις από τη μύτη θα σκάσω, που όλα μου φταίνε και δεν θέλω να δω κανέναν, δεν είναι νεύρα αυτά, εγώ δεν έχω νεύρα, Εγώ μια χαρά ήρεμος είμαι, ααα..!

Τσαντίζομαι λοιπόν:

• Με τον κάθε πονηρήδη που σου του βγάνει από δεξιά στο φανάρι και περνάει πρώτος ενώ εσύ κάθεσαι και περιμένεις στη σειρά.
• Με τον εαυτό μου που τον συλλαμβάνω να γυρίζει στα παλιά.
• Με όλα αυτά που θα ήθελα αλλά δεν έχω κάνει μέχρι τώρα.
• Με τους δήθεν φίλους που σε θυμούνται μόνο όταν σε έχουν ανάγκη.
• Με το σόι μου που βρισκόμαστε μόνο σε κηδείες και γάμους και στο ενδιάμεσο ούτε ένα τηλέφωνο.
• Με την αλήθεια που όταν είναι να την αντικρίσουμε κλείνουμε τα ματιά.
• Με τις ηλιθιότητες που παίζει η τηλεόραση.
• Με σένα που όσο παίρνουν τα χρόνια, μου ζητάς όλο και πιο πολλά.
• Με τον χρόνο που περνάει πολύ γρήγορα.

Με εκείνο, με τούτο, με το άλλο…..

Σίγουρα είναι λόγια που αργότερα θα ξεχαστούν μέσα στην ημέρα, και που θα κάνουν την εμφάνιση τους κάποια άλλη στιγμή, τότε που πάλι <<δεν θα έχω νεύρα >>.
Το καλό πάντως είναι ότι ο καθένας μας έχει τις δικές του ασφαλιστικές δικλείδες που τον εμποδίζουν να περάσει από την λογική στην τρέλα, αλλά το θέμα είναι πόσο ακόμα θα αντέξουμε σε όλα αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας !!!
Εγώ πάντως θα είμαι εδώ για όλα αυτά και για όλους αυτούς που με θέλουν, ή και δεν με θέλουν.

Παραπονιόμουν που δεν είχα παπούτσια,
Μέχρι την στιγμή που είδα κάποιον χωρίς πόδια

Του Γεωργίου Μπούργου ( Ταρζάν )


"All my Posts"